Avrupa Komisyonu, 23 Ocak 2009 tarihinde Mali Hizmetler alanında dört öneri kabul etti. Finansal istikrar çalışmalarının yol haritası kapsamında ortaya koyulan öneriler, ulusal düzenleyici kurumların Avrupa çapında komiteleri olan, Avrupa Menkul Kıymetler Piyasa Düzenleyicileri Komitesi (CESR), Avrupa Bankacılık Denetleme Kurumları Komitesi (CEBS), Avrupa Sigorta ve Mesleki Sigortalar Denetleme Kurumları Komitelerini kuran kararların yeniden düzenlenmesine ilişkin dört kararı içeriyor.
Bu kapsamda üç kurumun yetki alanları birbiriyle özdeş olacak. Komisyon ayrıca, 2010-2013 döneminde 36,2 milyon Avro ile üç komitenin ve muhasebe ve finansal raporlama alanlarında faaliyette bulunan diğer kurumların çalışmalarının finansmanı için bir programın hazırlanmasını önerdi. Komisyon 2014’ün sonuna kadar programın uygulanmasına ilişkin bir rapor yayınlayacak.
Komisyon, söz konusu üç komitenin rollerine ilişkin temel bir değişiklik önermemekle birlikte, ulusal denetleyici kurumlar arasında ilave bir uyum ve eşgüdüm sağlamak üzere, söz konusu kurumların yetkilerinin uyumlaştırılmasına yönelik bir dizi görevler listesi ortaya koydu: Komitelerin düzenleyici kurumlar arasında arabulucu rolü oynaması, ulusal kurumlar arasında fikir ve bilgi alışverişi yapılmasını sağlaması, yetki devrinin kolaylaştırılması, ihtiyat konularında ortak bilgi ve kalite standartları oluşturulmasına yardımcı olunması, bağlayıcı nitelikte olmayan tavsiye ve standartların uygulanmasının gözlenmesi. Komiteler ayrıca risklerin önlenmesi amacıyla sektörlerindeki gelişmeleri takip ederek meslektaşları, idareler, ulusal merkez bankaları, Avrupa Komisyonu ve Avrupa Merkez Bankaları Sistemine bilgi akışı sağlayacaklar.
Üç komitenin de başkanları birbiriyle her ay temas halinde olacaklar.
Karar alma sürecinde Avrupa komiteleri arasında mutabakat gerekiyor. Ancak, ulusal düzenleyici kurumlar arasında fikir ayrılığı olduğu takdirde kararlar nitelikli çoğunlukla alınabiliyor. Komitenin üyelerinin oy sayısı Avrupa Topluluklarını kuran Antlaşma’daki, Konsey’in nitelikli çoğunluk oylamasında gerekli sayıya karşılık geliyor. Ulusal bir düzenleyici kurumun komitenin kararlarıyla uyuşmadığı takdirde bunun sebebini ortaya koyması gerekiyor.